К основному контенту

Լեոնարդ Քոհեն
(Կանադացի գրող, երգահան, երգիչ)

Հազարավոր համբույրների խորքում

Պոնիներն են վազում,
աղջիկներն են երիտասարդ,
դժվարությունները պատրաստ են հաղթահարման։
Ժամանակ ես շահում,
 հետոն՝ ավարտ,
վերջ հաջողության քո ժապավենին,
և  հիմա հրավիրված ես հաղթահարելու
քո անպարտելի ձախողումները։
Ապրում ես, կարծես, կյանքն իրական է 
հազարավոր համբույրների խորքում։ 
Ես փոխում եմ հնարքներս,
քարանում՝ տեղնուտեղս,
ես կրկին Բուգի սթրիթում եմ․․․

Կորցնում ես հիմքերդ
 և այդժամ
սահում գլուխգործոցի գիրկը։
 Գուցե, դեռ շատ կիլոմետրեր պետք է գնայի,
և կային խոստումներ՝ չպետք է պահվեին,
բայց ձեռք ես քաշում այդ ամենից,
 որ ողջ մնաս
 հազարավոր համբույրների խորքում։

Երբեմն, երբ գիշերն է դանդաղ, դժբախտ ու մեղմ
մենք հավաքում ենք մեր սրտերն ու հեռանում՝
հազարավոր համբույրների խորքում։

Սեռականով բավարարված
մենք համառել ենք ծովի սահմաններում։
Տեսա անօվկիանոսությունը.
իմ պեսները, 
որ սնվում են
անշունչներով։
 Ես հասա առաջմասային տախտակամածին,
օրհնեցի նավատորմի մնացորդները, 
այդժամ
ինքնակամ փշրվեցի
հազարավոր համբույրների խորքում։

Ես գովում եմ եկվորներին,
մանրէազերծվում,
ես կրկին Բուգի սթրիթում եմ։
Խորհում եմ նրանց՝ չընծայվելու մասին, 
իսկ քեզ ցուցված էր լինելը,
անգոչ միտքս քո մասին․
փաթեթում դուք ամբողջական եք 
և թերի՝ 
 մեր հազարավոր համբույրների խորքում
մոռացված անելիքներով։
Երբեմն, երբ գիշերն  է դանդաղ, դժբախտ և մեղմ,
մենք հավաքում ենք մեր սրտերն ու հեռանում
հազարավոր համբույրների խորքում։

Պոնիներն են վազում,
աղջիկներն են երիտասարդ
դժվարությունները պատրաստ են 
հաղթահարման։




Թարգմանությունը՝ Շ․Ասատրյանի
(Այս բանաստեղծությունն ունի հայերեն այլ տարբերակ)

Комментарии

Популярные сообщения из этого блога

ՄՏԱԾԵԼԱԿԵՐՊԻ ՀԵՂԱՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆ, ՔԱՐՈԶԻ ՊԱՏՈՒՀԱՆ Օվերթոնի «պատուհանը» մշակված մի մեխանիզմ է, որի միջոցով հասարակությանը կարելի է ընտելացնել անհանդուրժելի երևույթներին (անբարոյականությունից մինչև մարդակերություն)։ Այս մեխանիզմը կազմված  է մի քանի քայլերից, դրա կիրառումից  հետո ենթագիտակցությունը պարտության է մատնվում։ Դիտարկենք միասեռականության թեման։ Այն քննարկելիս առաջին արձագանքը, որը մասսայականություն է վայելում՝ դա ամոթն է, չնայած այս երևույթն ունի դարերի պատմություն։ Մեկ այլ տեսանկյունից՝ 20-րդ դարից մինչև մեր օրեր հասարակությունը հետևում է Օվերթոնի «պատուհանի» մեխանիզմին։ ԶԼՄ-ներն այս ծրագրի մի մասն են կազմում, քանի որ  միասեռականության թեման շոշափելիս այն շատ դեպքերում ներկայացվում է  հիվանդություն, իսկ արվեստի դեպքում արտիստիկ շեղում, որը նորմալ է ․ «անձը տաղանդավոր է և նրան ամեն բան թույլատրելի է»։ Ի հակասություն նախորդ օրինակի՝ շատ լրագրողներ իրենց նյութերում ներգրավում են միասեռականներին և զոհի հոգեբանությամբ հարցազրույցներ են հրապարակում։ ԶԼՄ-ները թիրախավորել

Հեր ջան

 Մնգոն պրծնելուց հետո մեր քուչում կանգնեցրին վռատար։ Գնդակից ուդառ ուտելը առօրյա պարտականություն էր։ Ես փոքր էի ու պիտի ենթարկվեի թաղի լավերին, որ վաղը չէ մյուս օրը մազս ծռող լիներ, դրա մազն էլ ծռողներ լինեին։ Էս ընգերություն չէր, էս ապահովագրություն էր։ Իմ ընգերը մյուս վռատարն էր, որը էլի փոքր էր ու գոյատևման համար էր բզոցին ուտում։  Ես Հակոբն եմ, փոքր ժամանակ՝ Հակոբիկը։ ԻԿ-ը ուրշիների ինքնահաստատման հաղթաթութղն էր, առանց ԻԿ-ի իրենք նվաստ էին, կամ էլ ինձ հավասար։ Բա տենց կլինե՞ր։ Էն ժամանակ մերս ու հերս անտանելի կռվում էին, մերս չէր սիրում դատարկ սառնարան, հերս չէր սիրում փնթփնթան կնիկ։ Բայց իր պեսին ուրիշը յոլա չէր տանի։  Մերս ունի պեպենոտ քիթ, սիրուն ու սպիտակ մաշկ, մատները կարճլիկ են, բայց նուրբ ու մի քիչ ցից երակներով։ Անունը՝ Նախշուն՝ ճիշտ իր պես, ապրեն տատս ու պապս։ Մերս նուրբ կին է, բայց փշոտ բնավորություն ունի։ Որ մեկին չսիրեց․․․ թող ու փախի։ Մազերը մամայի ուղիղ են ու ռիժիկ, ոնց որ կտավի կին լինի։ Բայց այ աչքերը, չգիտեմ, դրանց նայելիս երբեք գույնը չեմ հասկացել, որովհետև մերս ի